Jongerenwerkers van Streetcornerwork moeten in Woerden jeugdoverlast terugdringen. Ze praten met jongeren over koetjes en kalfjes maar ook over grote problemen. ,,Ze gaan niet eerst beleid schrijven, ze gaan eerst dóen.”
,We gaan hier om de hoek kijken, een vaste plek van een aantal jongeren” Jongerenwerker Youssef Loukili wijst naar een leegstaand gebouw in het Woerdense Schilderskwartier. Achter het pand staan jongens met auto’s en een scooter. Zodra ze de jongens van Streetcornerwork zien, volgt een enthousiaste begroeting. Terwijl anderen over scooteronderdelen praten, knoopt Loukili een gesprek aan met een 22-jarige jongen.
Schop onder de kont
,,Youssef heeft me met een paar dingen geholpen. Ik had schulden, maar wist niet hoe ik dat moest oplossen. Nu heb ik een bijbaan als pizzabezorger en betaal ik maandelijks af.” Het gaat nu beter met hem, constateert de jongen. ,,Eigenlijk heeft Youssef me een schop onder m’n kont gegeven.” Dan laat hij Loukili weten dat hij de volgende dag iets wil bespreken op kantoor. Zijn rijbewijs is ingenomen en hij heeft geen vervoer. Loukili: ,,Ik haal je op, zorg dat je om 13.00 uur klaarstaat.”
Loukili ziet vaak hoe schulden jongeren verder in de problemen brengen, zegt hij, wanneer ze hun route vervolgen. ,,Ze zijn het overzicht kwijt. Vaak zie je iemand al opklaren als we de vuilniszak vol post op kantoor samen hebben doorgenomen.”
Toen Youssef Loukili en zijn collega Mourad Ezzoubbaa van Streetcornerwork vorig jaar werden ingevlogen door de gemeente Woerden, gingen ze gelijk de straat op. Loukili: ,,We hadden nog niet eens een kantoor, de eerste intakegesprekken deden we letterlijk in de McDonald’s.” Ook kreeg de politie volgens hem in de eerste periode regelmatig meldingen via de WhatsApp-Buurtpreventie, omdat ze zelf werden aangezien voor verdachte jongeren.
Sleutelfiguur
Na wat omzwervingen langs leegstaande woningen die dienst deden als kantoor, bemant Streetcornerwork sinds kort antikraak de conciërgewoning van het Minkemacollege aan de Van der Valk Boumanlaan achter het station. Ook werd het team uitgebreid met Woerdenaar Issam Tahiri (22). Hij is een ‘sleutelfiguur’; hij kent in de stad zo’n beetje alle jongeren en is verbonden met de doelgroep.
Loukili en zijn collega’s noemen zichzelf straathoekwerkers of veldwerkers; hun werk bestaat dan ook voor een groot deel uit het onderhouden van contacten op straat. Dagelijks maken ze in de middag, avond of nacht een ronde door Woerden. Ze weten elke hangplek te vinden, bezoeken de sportschool en tot de sluiting vorige maand maakte ook het theehuis in de Hazelaarstraat deel uit van hun route.
,,In het begin zijn we gewoon op iedereen afgestapt, om te vertellen wie we zijn en wat we doen. Belangrijk daarbij is om vooral jezelf te blijven, anders prikt zo’n jongere daar direct doorheen”, vertelt Loukili. En om zo’n gesprekje niet te lang te houden, benadrukt hij. ,,Je bent geen plakkende hulpverlener, maar laat zien dat je er bent. Soms komen ze pas na een half jaar met een hulpvraag. Omdat ze geholpen willen worden, of omdat het dan fout gaat en de situatie ze ertoe dwingt.” De veldwerkers ondersteunen, begeleiden en verwijzen door. Jongeren kunnen bij hen terecht voor uiteenlopende vragen, van werk of scholing tot huisvesting of justitie.
De gemeente riep de hulp van de Amsterdamse stichting in om jongerenoverlast terug te dringen. Een piek in vooral het aantal woninginbraken was voor Woerden vorig jaar aanleiding om de hulp van jongerenwerkers uit Amsterdam in te roepen. Sinds de intrede van Streetcornerwork is weer volop contact met een groep jongeren tussen de 18 en 27 jaar oud. ,,Ze staan voor alle jongeren klaar’’, stelt de gemeente. Daarom is het contract met de organisatie dit jaar verlengd en is 110.000 euro beschikbaar voor 59 uur werk per week.
Het aantal overlastmeldingen is inmiddels gedaald, mede door het goede contact dat er nu wel is. Gezocht wordt nog naar een geschikte locatie waar de jeugd kan samenkomen in de stad. Volgens Woerden is het aantal overlastmeldingen sinds de komst van Streetcornerwork verminderd, maar het exacte resultaat van de werkmethode van de straathoekwerkers laat zich lastig meten. Issarti: ,,Een groot deel van wat we doen is preventief. Laatst zijn twee 16-jarige jongens opgepakt voor woninginbraak, de nieuwe generatie criminelen. Ook wij hebben met jongens van die leeftijd te maken. Doordat we nauw bij ze betrokken zijn, geven we ze misschien net dat juiste duwtje om geen verkeerde keuzes te maken”
Straattaal
Het mooie aan Streetcornerwork is dat ze de taal van de straat spreken, zegt een 25-jarige jongen, die de straathoekwerkers aan de Jozef Israëlslaan in Schilderskwartier was tegenkomen. ,,Daardoor komen ze makkelijk bij jongeren binnen. Ze gaan niet eerst beleidsstukken zitten schrijven, maar gaan eerst doén.”
Khalid (20) zat vorig jaar zomer in een moeilijke situatie, vertelt hij. Na een maand in de gevangenis kwam hij in juni weer vrij, maar hij zat ook aan het eind van zijn opleiding. ,,Streetcornerwork heeft me in die tijd echt geholpen om weer op het rechte pad te komen”, zegt hij. Bij een voetbalveldje in de stad kwam hij Issam tegen, die hij al kende vanuit Woerden. ,,Hij vroeg of het wel goed met me ging, want hij was op de hoogte van mijn situatie. Uiteindelijk heeft hij me geholpen om een plek te vinden voor de stage die ik nog moest doen. En hij motiveerde me om te bikkelen voor een toets die ik moest halen om het jaar af te ronden.”
Er is geen vangnet na detentie, maar dat is wel nodig, vindt Tahiri. ,,Ze hebben vaak maar een zetje nodig om dan weer verkeerde keuzes te maken. Als ze de kans krijgen belanden ze weer in de criminaliteit. Met de juiste begeleiding kunnen ze hun leven juist weer oppakken.’
Rechten
Khalid twijfelde of hij zou gaan werken of toch weer studeren, het was inmiddels al oktober. ,,Met hulp van Streetcornerwork kon ik me nog inschrijven voor een hbo-opleiding in Rotterdam, maatschappelijke werk en dienstverlening. Ik wilde altijd rechten studeren, maar door het werk van Streetcornerwork was ik gelijk geboeid. Dat ben ik meer: de straat op, mensen helpen. Het is de enige club die zich echt met jongeren bezighoudt, een vertrouwensband opbouwt en aan jongeren vraagt hoe het gaat. Als ik over vier jaar klaar ben, wil ik dat ook doen.”
Gepubliceerd in AD/GH op 8 april 2017
Veldwerkers Youssef Loukili (midden) en Issam Tahiri (rechts) aan het werk © Rianne den Balvert
Marlous van Merkenstein 